Η ιστορία της Αλκυόνης και του Κύηκα είναι πολύ συγκινητική και απεικονίζει την αγάπη, που θριαμβεύει επί της τραγωδίας. Αυτό το νεαρό ζευγάρι ήταν τόσο ερωτευμένο, που ούτε οι θεοί ούτε ο θάνατος μπορούσαν να τους χωρίσουν. Η Αλκυόνη ακολούθησε τον άντρα της στην άλλη ζωή και το έκανε με την ελεύθερη βούλησή της. Από αυτόν τον μύθο προκύπτει και η γνωστή φράση, Αλκυονίδες μέρες.
Δείχνοντας αλαζονεία στους θεούς
Η όμορφη Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, του θεού του ανέμου, και η μητέρα της ήταν είτε η Εναρέτη είτε η Αιγιάλη. Ήταν η αφοσιωμένη σύζυγος του Κύηκα, βασιλιά της Τραχίδας, στην κεντρική Ελλάδα. Ο Κύηκας κυβέρνησε το βασίλειό του, με δικαιοσύνη και ειρήνη. Η Αλκυόνη και ο Κύηκας θαυμάζονταν τόσο από τους θεούς, όσο και από τους θνητούς για τη μεγάλη φυσική ομορφιά τους, καθώς και τη βαθιά αγάπη που είχαν ο ένας για τον άλλον.
Ήταν τόσο ευτυχισμένοι στο γάμο τους, που συχνά αποκαλούσαν περιπαικτικά ο ένας τον άλλον Δία και Ήρα. Αυτό εξόργισε τον αρχηγό των θεών, που το θεώρησαν θράσος. Ο Δίας περίμενε την κατάλληλη στιγμή, για να τιμωρήσει το αλαζονικό ζευγάρι, που τόλμησε να συγκριθεί με τους θεούς.
Ο Κύηκας ήταν ακόμη σε πένθος για το θάνατο του αδελφού του και βαθιά προβληματισμένος για κάποια δυσοίωνα σημάδια, που είχε παρατηρήσει. Έτσι, αποφάσισε να συμβουλευτεί το μαντείο του Απόλλωνα στον Κλάρο, στην Ιωνία (Δυτική Ανατολία). Η Αλκυόνη, ωστόσο, προσπάθησε να αποτρέψει τον άντρα της από την απόφασή του να ταξιδέψει στις επικίνδυνες θάλασσες, για να συμβουλευτεί το μαντείο.
Του υπενθύμισε τον κίνδυνο από τη μανία των ανέμων που ακόμη και ο πατέρας της, ο θεός των ανέμων, συχνά δυσκολευόταν να ελέγξει: άσκησε πίεση στον άντρα της να την πάρει μαζί του. Αλλά ο Κύηκας δεν θα έθετε την αγαπημένη του γυναίκα σε περιττό κίνδυνο. Η Αλκυόνη παρακολούθησε με κακό προαίσθημα το πλοίο, που μετέφερε τον άντρα της να απομακρύνεται από το λιμάνι.
Η τιμωρία
Ο Δίας, ο αρχηγός των θεών, αποφάσισε ότι αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή, για να τιμωρήσει το ζευγάρι για την ύβρι, που έιχε διαπράξει. Εκτόξευσε έναν κεραυνό που σήκωσε μανιασμένο τυφώνα καταποντίζοντας το πλοίο, που άρχισε να βυθίζεται.
Ο Κύηκας συνειδητοποίησε ότι είχε έρθει το τέλος γιαυτόν και, πριν πνιγεί, προσευχήθηκε στους θεούς να αφήσουν το σώμα του να βγει στη στεριά, ώστε να μπορέσει η αγαπημένη του Αλκυόνη να εκτελέσει τις τελετές της κηδείας. Καθώς ο Κύηκας άφηνε την τελευταία του πνοή, ο πατέρας του Εωσφόρος, το άστρο της αυγής, τον παρακολουθούσε αβοήθητος, καλύπτοντας το πρόσωπό του με σύννεφα, ανίκανος να φύγει από τους ουρανούς και να σώσει τον γιο του.
Η εξιλέωση
Η όμορφη Αλκυόνη περίμενε τον σύζυγό της για πολλή ώρα, προσευχόμενη συνεχώς στους θεούς, ιδιαίτερα στην Ήρα, τη βασίλισσα των θεών, για την ασφαλή επιστροφή του Κύηκα. Η Ήρα ένιωσε βαθιά θλίψη για την τραγική μοίρα του άντρα. Έστειλε την αγγελιοφόρο της Ίριδα, θεά του ουράνιου τόξου, να αναζητήσει τον Ύπνο, τον θεό του Ύπνου και παρηγορητή των ταλαιπωρημένων, στον οποίο είχε ανατεθεί η αποστολή να ενημερώσει ήπια την Αλκυόνη, για τον θάνατο του συζύγου της. Ο Ύπνος, με τη σειρά του, εμπιστεύθηκε την αποστολή, στον γιο του Μορφέα.
Ο Μορφέας δημιούργησε ένα φάντασμα του Κύηκα που έμοιαζε ζωντανό, το οποίο αποκάλυψε στην Αλκυόνη τις τραγικές συνθήκες σχετικά με το ναυάγιο και τον θάνατο του συζύγου της. Με βαθιά θλίψη, η Αλκυόνη έτρεξε στην ακρογιαλιά χτυπώντας το στήθος της και σκίζοντας τα ρούχα της. Ξαφνικά, είδε το σώμα ενός άνδρα που είχε ξεβραστεί, στην ακτή. Πλησιάζοντας, συνειδητοποίησε ότι ήταν το σώμα του αγαπημένου του Κύηκα. Αφού έκανε τις τελευταίες ιεροτελεστίες, και κατάλαβε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει να ζει χωρίς τον σύζυγό της, η Αλκυόνη ρίχτηκε στη θάλασσα και πνίγηκε, αποφασισμένη να ενωθεί μαζί του, στη χώρα των νεκρών.
Οι θεοί στον Όλυμπο επηρεάστηκαν βαθιά από την τραγική μοίρα της Αλκυόνης και του Κύηκα, καθώς και από την υπέροχη αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον, που ούτε τα παγωμένα χέρια του θανάτου δεν μπόρεσαν να σβήσουν. Προκειμένου να εξιλεωθεί για την απερίσκεπτη δράση του που προκάλεσε αυτήν την τραγωδία, ο Δίας μεταμόρφωσε το ζευγάρι σε πουλιά.
Ο μύθος ζει μέχρι σήμερα, μέσα από μία φράση
Η φράση «Αλκυονίδες μέρες» οφείλει την προέλευσή της σε αυτόν τον όμορφο μύθο της Αλκυόνης και του Κύηκα. Σύμφωνα με τον μύθο, για δύο εβδομάδες κάθε Ιανουάριο, ο Αίολος, ο πατέρας της Αλκυόνης, ηρεμεί τους ανέμους και τα κύματα, ώστε η Αλκυόνη, με τη μορφή πουλιού (αλκυόνα), να φτιάξει με ασφάλεια τη φωλιά της στην παραλία και να γεννήσει τα αυγά της. Ως εκ τούτου, ο όρος “Αλκυονίδες” δηλώνει μία περίοδο μεγάλης ειρήνης και ηρεμίας.
ΠΗΓΗ : greeka.com
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ : LECTURES BUREAUEIKONA : pinterest.com/pin/94223817179431914/
- List item 1
- List item 2
- List item 3
ALCYONE AND CEYX – Happiness, hubris, punishment and the victory of loveThe story of Alcyone and Ceyx is very touching and portrays the love that triumphs over tragedy. This young couple was so much in love that neither the gods nor death could set them apart. Alcyone followed her husband to the other life and did so with her free will. From this myth also derives a well-known phrase, the Halcyon Days.
Showing arrogance to the gods
The lovely Alcyone was the daughter of Aeolus, the Greek god of the wind, and her mother was either Enarete or Aegiale. She was the devoted wife of Ceyx, King of Trachis, in central Greece. Ceyx ruled his kingdom with justice and in peace. Alcyone and Ceyx were admired by gods and mortals alike for their great physical beauty, as well as the profound love they had for each other.
They were so happy in their marriage that they used to often playfully call one another Zeus and Hera. This infuriated the chief of the gods who regarded it an audacity. Zeus waited for the proper time to punish the arrogant couple who dared to make themselves comparable to gods.
Ceyx was still in mourning over his brother’s death and deeply troubled over some ominous signs that had observed. So, he decided to consult the oracle of Apollo at Carlos in Ionia (Western Anatolia). Alcyone, however, tried to dissuade her husband from his decision to travel through the dangerous seas to consult the oracle.
She reminded him of the danger from the fury of the winds which even her father, the god of the winds, often found difficult to control: she put pressure over her husband to take her along with him. But Ceyx wouldn’t put his beloved wife through unnecessary danger. Alcyone watched with a bad feeling as the ship carrying her husband was getting away from the harbour.
The punishment
Zeus, the chief god, decided this was an opportune time to punish the couple for their sacrilege. He launched a thunderbolt that raised a furious hurricane engulfing the ship which began to sink.
Ceyx realized that the end had come for him and, before he got drowned, he prayed to the gods to allow his body be washed ashore so as to enable his beloved Alcyone to perform the funeral rites. As Ceyx gasped his last breath, his father Esophorous, the morning star, watched helplessly, shrouding his face with clouds, unable to leave the heavens and rescue his son.
The atonement
The lovely Alcyone waited for her husband for a long time, praying continually to the gods, especially Hera, queen of the gods, for the safe return of Ceyx. Hera felt profound sorrow for the tragic fate of Ceyx. She sent her messenger Iris, goddess of the rainbow, to look for Hypnos, the god of Sleep and comforter of the afflicted, to whom was assigned the mission of gently informing Alcyone about the death of her husband. Hypnos, in his turn, entrusted the mission to his son Morpheus, an expert in forming apparitions.
Morpheus created a life-like specter of Ceyx which revealed to Alcyone the tragic circumstances concerning the shipwreck and death of her husband. In profound grief, Alcyone ran to the seashore beating her breasts and tearing her garments. She suddenly beheld the body of a man that had been washed ashore. Coming closer, she realized it was the body of her beloved Ceyx. After performing the last rites and unable to continue living without her husband, Alcyone threw herself into the sea and got drowned, determined to join her husband in the land of the dead.
The gods on Olympus were profoundly affected by the tragic fate of Alcyone and Ceyx, as well as their wonderful love for one other which not even the frosty hands of death could extinguish. In order to atone for his rash action that was responsible for this tragedy, Zeus transformed the couple into the Halcyon birds (kingfisher).
The myth lives till today through a phrase
The phrase halcyon days owes its origin to this beautiful myth of Alcyone and Ceyx. According to the legend, for tow weeks every January, Aeolus, father of Alcyone, calms down the winds and the waves so that Alcyone, in the form of a kingfisher bird, can safely make her nest on the beach and lay her eggs. Hence, the term “halcyon days” comes to signify a period of great peace and calm.
SOURCE : greeka.com
IMAGE : pinterest.com/pin/94223817179431914/
