Η δυτική Θράκη, τα Δωδεκάνησα και ολόκληρη η Κύπρος περιλαμβάνονται στα όρια του αναβιούμενου τουρκικού εθνικού όρκου.
Κρεσέντο προκλητικότητας από τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς, μίλησε για την Τουρκία του «Εθνικού Όρκου» με εδάφη από Βουλγαρία, Ελλάδα και Ιράκ, αλλά και τη Συρία.
«Δεν θα κοιτάμε τα δάκρυα οποιουδήποτε έχει βλέψεις, στην πατρίδα μας. Δεν θα ανεχτούμε κανέναν, που θα επιχειρήσει κατά της πατρίδας μας. Δεν θα επιτρέψουμε καμία επέμβαση ούτε στα 782 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα των εδαφών της πατρίδας μας, ούτε στη γεωγραφία του Εθνικού Όρκου», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΣΚΑΪ στην Κωνσταντινούπολη, Μανώλη Κωστίδη.
Ο τουρκικός εθνικός όρκος (τουρκικά: Misakı Milli) είναι διακήρυξη έξι σημείων, που ψήφισε το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο στις αρχές του 1920, με αναφορά τις αποφάσεις της συνελεύσεων των Τούρκων εθνικιστών στο Ερζερούμ και στη Σεβάστεια.
O όρκος έθετε τα σύνορα της μελλοντικής Τουρκικής Δημοκρατίας, στη βάση των πρόσφατων συνόρων της, ηττημένης στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, «τις περιοχές του Κιρκούκ, της Θεσσαλονίκης, του Χαλεπίου και της Μοσούλης».
Οι βασικές γραμμές του Όρκου διαμορφώθηκαν στο εθνικό Συνέδριο του Ερζερούμ (Erzurum Kongresi, 22 Ιουλίου – 7 Αυγούστου 1919) και στο αντίστοιχο της Σεβάστειας (Sivas Kongresi, 4-11 Σεπτεμβρίου 1919), του Τουρκικού Εθνικού Κινήματος και του Μουσταφά Κεμάλ.
Οι αναφορές του Όρκου
Οι όροι του τουρκικού εθνικού όρκου είναι:
- Το μέλλον των περιοχών που κατοικούνταν από Άραβες κατά πλειοψηφία, τη στιγμή της υπογραφής της Ανακωχής του Μούδρου, θα καθοριστεί με δημοψήφισμα. Οι περιοχές οι οποίες δεν βρίσκονταν υπό την κατοχή των συμμάχων την περίοδο της υπογραφής της εκεχειρίας και είχαν τουρκική-μουσουλμανική πλειοψηφία αποτελούν την πατρίδα του τουρκικού έθνους.
- Το μέλλον των περιοχών του Καρς, Αρνταχάν και Βατούμ θα καθοριστεί με δημοψήφισμα.
- Το καθεστώς της περιοχής της Δυτικής Θράκης θα καθοριστεί με την ψήφο των κατοίκων της.
- Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της Κωνσταντινουπόλεως, και της θάλασσας του Μαρμαρά. Το καθεστώς ελεύθερης διακίνησης προϊόντων καθώς οι μεταφορές μέσω των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων θα καθοριστεί μεταξύ της Τουρκίας και των άλλων ενδιαφερομένων κρατών.
- Τα δικαιώματα των μειονοτήτων θα εξασφαλιστούν με βάση την αμοιβαιότητα των δικαιωμάτων των μουσουλμανικών μειονοτήτων στις γειτονικές χώρες.
- Με στόχο την ανάπτυξη της χώρας σε κάθε επίπεδο θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ελευθερία και η ανεξαρτησία της, κάτι που θα επιτευχθεί με την άρση κάθε εμποδίου στο οικονομικό, πολιτικό και δικαϊκό πεδίο.
Αν και η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 αναιρεί τον τουρκικό εθνικό όρκο, ωστόσο η σύγχρονη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας φαίνεται να τον αναβιώνει μαζί με τον τουρκικό εθνικισμό. Η Αλεξανδρέττα (προσαρτήθηκε με αμφισβητούμενο δημοψήφισμα το 1939) και η κατεχόμενη Κύπρος ευρίσκονται εντός των ορίων του τουρκικού εθνικού όρκου, όπως και εδάφη ξένων και κυρίαρχων κρατών, στα οποία επιχειρεί σήμερα η Τουρκία, χωρίς τη συγκατάθεση τους (Ιράκ, Συρία).
Σε ό τι αφορά τα ελληνικά εδάφη, η δυτική Θράκη, τα Δωδεκάνησα και ολόκληρη η Κύπρος περιλαμβάνονται στα όρια του αναβιούμενου τουρκικού εθνικού όρκου.