«Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις» – Δ. Λιαντίνης
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή, που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.
Για σένα πάω πάσο…
Αυτό είπες, καθώς τραβούσες την τελευταία ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο,
που καιγόταν αμέριμνο στα χείλη σου.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά, ανάμεσά μας
Εσύ ποντάρεις στο τίποτα
Εγώ τά παίζω όλα για όλα
Η μαγκιά είναι να μη φοβάσαι πως θα χάσεις τη σιγουριά σου, τα κεκτημένα σου.
Να τά παίζεις όλα για όλα
Τι νομίζεις είναι ο Ερωτας, μάτια μου;
Παιχνίδι με στημένα φύλλα και κρυφούς άσσους στο μανίκι;
αχνίδι με στημένα φύλλα και κρυφούς άσσους στο μανίκι;
Εγώ τά ποντάρω όλα
Στο κόκκινο ;
Το μαύρο;
Τι σημασία έχει ;
Μπορεί να μείνω στον άσσο και ταπί
Δείχνω τα φύλλα μου απ’ την αρχή…
Παίξε, αν σού βαστά
μα,
να τα παίξεις όλα για όλα…
Μπορείς;
Μα τι λέω;
Πάντα κλειστά είχες τα χαρτιά σου.
Δώσε μου λοιπόν το δικό σου τίποτα
Να σού δώσω το δικό μου, όλα…
Κι αν κάποτε σού τελειώσουν τα φύλλα
Μην ψάξεις να μέ βρεις
Θα τά έχω ξεπουλήσει όλα για όλα,
Για ένα μπάρκο στο πουθενά…
΄Ετσι γουσταρει η ψυχή μου να αρμενίζει
Χωρίς ναυαγοσωστικά και δίχτυ ασφαλείας
Θεωρίες και ιδεολογίες…
Απόψε, παίζω το τελευταίο μου χαρτί
Πες έστω για μια φορά
Για σένα πάω πάσο…(Μαρία Λαμπράκη)
΄Οταν η νύχτα γίνεται δοξάρι
στα σώματα των Εραστών
την πιο ωραία μουσική
![]() |
΄Ηρθε κάποτε απροσδόκητα με την αλήθεια του να ομορφύνει τα παραμύθια της ‘Ανοιξε την αγκαλιά του κι οι γλυκόπικροι ανθοί της μοναξιάς σκορπίστηκαν σαν τα πουλιά. |
Κι ας ξέρω πως/
Από τις χαρακιές του δίσκου/
![]() |
Θ’ αλλάξουμε σώματα κάποτε από ΄Ερωτα, πεθαίνοντας πρώτα… |
![]() |
Γιατί πληγώνουν τα δέντρα; Τόσες πολλές καρδιές χαραγμένες πάνω τους… Αναρωτιέμαι Τι γυρεύουν τα μαχαίρια στα χέρια των Ερωτευμένων; |
![]() |
Ακόμα και η πιο όμορφη νύχτα κρύβει μέσα της μια υποψία μελαγχολίας… Σαν να κλαίει κάπου μακριά ένα μοναχικό σαξόφωνο |
![]() |
Οταν τραγουδάς τη νύχτα χαμηλώνει το φεγγάρι και ξαγρυπνά μαζί σου. Γλυκόπικροι στοχασμοί λέξεις και αισθήματα Συνωμοσία στην αυγή… Χάδι στην καινούργια μέρα… |
![]() |
Στην ανάδυση του φεγγαριού λύγισε ο μίσχος των ματιών σου ΄Ενα φιλί σου έστειλα με την θάλασσα την αφροστολισμένη κι άνθισαν τα νυχτολούλουδα του ΄Ερωτα… |