«Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις» – Δ. Λιαντίνης

- 15 Οκτωβρίου 2017

«Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις» – Δ. Λιαντίνης

Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις ! Το πράγμα θέλει μεγάλη προσοχή…

Γιατί ο ορισμός αυτός είναι τορπίλλι, που τό παίζει στα χέρια του μικρό παιδί. Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι… Ο Γιωργής τ’ Αποδέλοιπο, που λέει ο Μυριβήλης.

Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή, που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.

Αν εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονέσεις εννιά. Εδώ σέ θέλω, κάβουρα, που λένε, να περπατάς στα κάρβουνα. Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς νά ‹σαι αναστενάρης;».

Ο έρωτας είναι γνώση.

Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου.

Πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου.

Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος… Στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης. Μιλώ για τα καράτια κοντά στα εικοσιτέσσερα. Για στήσιμο πολύ μεταξωτό. Και το μετάξι μόνο ζωικό παρακαλώ. …

Το πρώτο λοιπόν είναι πως όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας. Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να τό γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα.

Δ. Λιαντίνης – «Γκέμμα».

Για σένα πάω πάσο…

Δεν έχω τίποτα να χάσω…

Αυτό είπες, καθώς τραβούσες την τελευταία ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο,
που καιγόταν αμέριμνο στα χείλη σου.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά, ανάμεσά μας
Εσύ ποντάρεις στο τίποτα
Εγώ τά παίζω όλα για όλα

Η μαγκιά είναι να μη φοβάσαι πως θα χάσεις τη σιγουριά σου, τα κεκτημένα σου.
Να τά παίζεις όλα για όλα
Τι νομίζεις είναι ο Ερωτας, μάτια μου;
Παιχνίδι με στημένα φύλλα και κρυφούς άσσους στο μανίκι;

αχνίδι με στημένα φύλλα και κρυφούς άσσους στο μανίκι;

Εγώ τά ποντάρω όλα

Στο κόκκινο ;

Το μαύρο;

Τι σημασία έχει ;

Μπορεί να μείνω στον άσσο και ταπί

Δείχνω τα φύλλα μου απ’ την αρχή…

Παίξε, αν σού βαστά
μα,
να τα παίξεις όλα για όλα…

Μπορείς;

Μα τι λέω;

Πάντα κλειστά είχες τα χαρτιά σου.

Δώσε μου λοιπόν το δικό σου τίποτα

Να σού δώσω το δικό μου, όλα…

Κι αν κάποτε σού τελειώσουν τα φύλλα

Μην ψάξεις να μέ βρεις

Θα τά έχω ξεπουλήσει όλα για όλα,

Για ένα μπάρκο στο πουθενά…