Γλυστρίδα ή Αντράκλα: Ένα αρχαίο θεραπευτικό φυτό με πλούσιες ιδιότητες…
Είναι μια εξαιρετική πηγή βιταμίνης Α, (1320 IU/100 g, παρέχει 44% της ΣΗΔ). Ένα φλιτζάνι (250 ml) βρασμένα φύλλα περιέχουν 90 mg ασβεστίου, 561 mg καλίου και πάνω από 2.000 IUs της βιταμίνης Α. Η βιταμίνη Α είναι ένα γνωστό ισχυρό φυσικό αντιοξειδωτικό και απαραίτητη βιταμίνη για την όραση. είναι επίσης αναγκαία για τη διατήρηση και το δέρμα. Η κατανάλωση βιταμίνης Α είναι γνωστό ότι βοηθάει στην προστασία από καρκίνο του πνεύμονα και της στοματικής κοιλότητας. Η Γλυστρίδα παρέχει έξι φορές περισσότερη βιταμίνη Ε από το σπανάκι και επτά φορές περισσότερη βήτα καροτίνη από τα καρότα. Είναι επίσης πλούσια σε βιταμίνη C, μαγνήσιο, ριβοφλαβίνη, κάλιο, φώσφορο και γλουταθειόνη.
Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένη αντράκλα έχει 25 χιλιοστά του γραμμαρίου (20% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης) της βιταμίνης C. Επίσης, περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β, όπως η ριβοφλαβίνη, νιασίνη, πυριδοξίνη και τα καροτενοειδή, καθώς και μέταλλα, όπως σίδηρο, μαγνήσιο, ασβέστιο, κάλιο, χαλκό και μαγγάνιο. Επιπλέον, υπάρχουν στη γλυστρίδα δύο τύποι βηταλαϊνης αλκαλοειδείς χρωστικές ουσίες, οι κοκκινωπές βήτα-κυανίνες και οι κίτρινες βήτα-ξανθίνες. Και οι δύο τύποι χρωστικών είναι ισχυρά αντι-οξειδωτικά με αντι-μεταλλαξιογόνες ιδιότητες.
Μισό φλιτζάνι φύλλα γλυστρίδας περιέχουν 910 mg οξαλικού οξέος, μια ένωση που εμπλέκεται στο σχηματισμό των λίθων των νεφρών. 100 gr φρέσκα φύλλα περιέχουν 1,31 gr οξαλικού οξέος, περισσότερο από ό τι στο σπανάκι (0,97 g/100 g) και μανιόκα (1,26 g/100 g). Ως εκ τούτου, άτομα με πέτρες στο ουροποιητικό σύστημα καλόν είναι να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυστρίδας και ορισμένα λαχανικά, ανήκοντα στην οικογένεια των Amaranthaceae και Brassica. Η επαρκής πρόσληψη νερού, επομένως, συνιστάται για τη διατήρηση κανονικής παραγωγής ούρων.
Η μαγειρεμένη αντράκλα μειώνει τη συνολική περιεκτικότητα σε διαλυτό οξαλικό οξύ κατά 27%, καθότι περιλαμβάνει νοραδρεναλίνη, άλατα ασβεστίου, ντοπαμίνη, L-DOPA, μηλικό οξύ, κιτρικό οξύ, φολικό οξύ, γλουταμινικό οξύ, ασπαργικό οξύ, νικοτινικό οξύ, αλανίνη, γλυκόζη, φρουκτόζη και σακχαρόζη.
Ο Γεωπόνος της Δ/νσης Αγροτικής Ανάπτυξης Χανίων, Παντελής Βογιατζάκης, δηλώνει: η χρήση της γλυστρίδας ως θεραπευτικό φυτό στην Ευρώπη, το Ιράν και την Ινδία, έχει ιστορία τουλάχιστον 2.000 ετών και πιθανότατα καταναλωνόταν ως λαχανικό πολλά χρόνια πριν. Στην αρχαία Ρώμη, η γλυστρίδα εχρησιμοποιείτο για τη θεραπεία των πονοκεφάλων και της δυσεντερίας.
Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση: δηγμάτων εξ ερπετών, βακτηριακής δυσεντερίας, διάρροιας, αιμορροΐδων, αιμορραγίας μετά τον τοκετό και εντερικής αιμορραγίας.